Velika Plana - Mala varoš velikog srca

Gradski Centar za kulturu danas nosi ime „Masuka" i u okviru njega folklorni ansambl nastavlja tamo gde su stali neki stari virtuozi ovog kraja. Ansambl „Masuka" broji oko 100 članova podeljenih u četiri grupe, a tu je i orkestar koji vedre folkloraše ovog kraja prati kako u igrama, tako i na svim putovanjima. A u kraju u kome je Morava tako važan segment svakodnevnog života, nije ni čudo što i igre i pesme pevaju o njoj.

Osim Velike Plane, središta i sedišta čitavog kraja, istoimenu opštinu čini i 12 sela od kojih je većina bila poznata još u tursko vreme. U osmanskim popisima iz 15. i 16. veka tako se pominju Lozovik, Markovac, Miloševac, Radovanje, ali i Vukutić, današnji Rakinac, Livade - danas Veliko Orašje, i Staro selo koje se nekada zvalo Dervent.

Hraniteljstvo se u Miloševcu kao najveća vrlina neguje decenijama. Postoje porodica koje su odgajile više od 40-ro dece, a u mnogim kućama žive i po tri generacije hranitelja - bake i deke koji su, posle mnogo godina brige o deci, prestali da budu hranitelji, njihova deca koja su sada hranitelji, ali i unuke i unuci koji polako preuzimaju ovu odgovornu, zahtevnu, ali i plemenitu ulogu.

U selu koje tako nesebično daje važan je život svakog pojedinca. Udruženje žena „Kolo srpskih sestara" u Miloševcu ponos je čitavog kraja i najstarija seoska organizacija te vrste u čitavoj Srbiji. Osnovano je daleke 1903. a rad je obnovilo 1995. godine.

Lozovik je najveće selo Velike Plane. Udaljeno skoro 20 kilometara od grada i sa oko 5 hiljada stanovnika, ovo mestašce poznato je po ratarstvu, voćarstvu i uspešnim poljoprivrednicima. Zato pogled na pravi vojni avion prizemljen u samom centru Lozovika, ispred osnovne škole „Radica Ranković", može da zbuni kakvog neobaveštenog gosta.

Kao pravi domaćini, gostoprimljivi i srdačni, Planjani ih sve dočekuju raširenih ruku. Jer, njihov gradić mesto je susreta, tačka za iskreno druženje, dom dobrih i vrednih ljudi i, pre svega - mala varoš velikog srca.

Urednik: Vladimir Novaković
Autor teksta: Aleksandra Bogdanović
Kamera: Aleksandar Hovjetski i Petar Vujanić  
Montaža: Nemanja Radić