Glušci

Mačvansko selo Glušci kraj Bogatića oduvek se nalazilo pored puta. Utirući put ka sadašnjosti istorijski događaju ga nisu zaobilazili. Vojske su se vekovima otimale za ono malo plavog neba i malo plodne zemlje ovog sela. Glušci su oduvek bili na raskrsnici, a tako je i danas.

Iako ima indicija da su ovi krajevi bili naseljeni još u praistoriji, prvi pisani tragovi o selu datiraju iz turskih vremena kada se u prvim poreskim popisima ono navodi pod imenom Bubanja. Ime Glušci nosi od početak 18. veka, a živopisna Crkva Svetih apostola Petra i Pavla čuva od zaborava deo legendi ovog mesta.

Momčilo Budimirović ili profesor Moma, kako ga u selu zovu, skoro čitav život je proveo u rodnom kraju, pa je postao svojevrsni hroničar ovog mesta. Pored toga što o Glušcima zna sve, nadaleko je poznat i po kozjem siru koji već decenijama krasi trpeze gurmana širom Srbije.

U samom srcu Glušaca, jedna porodica već godinama radi na prikupljanju objekata i eksponata koji svedoče o starom načinu života u Mačvi. Proizvod njihovog rada je - etno-park „Avlija". Ovaj jedinstveni muzej na otvorenom zapravo je autentična celina i predstavlja staro mačvansko domaćinstvo. Turiste željne mira izgled ovog dvorišta izmestiće iz sadašnjosti, a objekti tradicionalne gradnje, makar na trenutak, vratiće ih u ambijent srpskog sela od pre dva veka.

Ljubav Mačvana prema konjima nadalekoje poznata. Rasni ždrepci i otmene kobile iz ovog kraja trčali su, kopito uz kopito, sa nekim od najslavnijih svetskih galopera, a čak i danas u Bogatiću skoro da i nema kuće koja nema konje. Poznavaoci vrsta i naravi ovih plemenitih životinja će vam reći - ako najbolji srpski atovi dolaze iz Mačve, najbolji od najboljih - gaje se u Glušcima.

Glušci su danas mala, ali lepo uređena sredina. Oni su dom za oko dve i po hiljade stanovnika, gotovo svi se bave poljoprivredom. Plodna mačvanska ravnica, obodni deo Panonske nizije, kao stvorena je za ratarstvo, ali ima i onih koji se bave stočarstvom, voćarstvom, pa čak i vinogradarstvom.

Takvo mesto su Glušci kraj Bogatića - selo upisano u istoriju i srca onih koji su ga posetili, videli i zavoleli. Malo mesto tihih ulica i uređenih bašti, blage prirode i još blagorodnijih ljudi koji svakoga dočekuju raširenih ruku i otvorenih srca.
Baš onako - domaćinski. Baš onako - mačvanski.

Urednik: Vladimir Novaković
Tekst: Aleksandra Bogdanović
Snimatelj: Aleksandar Hovjetski, Miloš Raonić
Montaža: Nemanja Radić